Houdoe; hokkenbezoek bestuur N.W.C. in Brabant d.d. 26 juni 2021.
Lange tijd zag het er naar uit dat door de Corona maatregelen er dit jaar geen hokkenbezoek mogelijk zou zijn. Vergaderen was ook niet mogelijk tenzij via de computer. Toen in het voorjaar eindelijk (na een eerste mislukte poging) het bestuur deze techniek onder de knie had, kwam ook een eventueel hokkenbezoek op de agenda. En zowaar wist onze secretaris een dag te regelen in Noord Brabant. Toen het zover was bleek onze penningmeester nog steeds (na maanden) niet voldoende herstelt van de Corona besmetting waardoor hij moest afhaken.
De weersvoorspelling had in de voorafgaande dagen een wisselend beeld laten zien. De temperatuur zou goed zijn (dik in de twintig graden), maar er was kans op regen en onweer. Terugkijkend op deze dag bij het schrijven van dit verslag was het uiteindelijk een geweldige dag, een korte broek was mogelijk, en bijna de hele dag hadden we zon. Geen druppel regen.
Om half negen kwam Benny Wittenbernds aan in Didam om samen met ondergetekende naar Veldhoven te rijden waar we even na 10 uur aankwamen min of meer tegelijk met Michel Sneekes. Harm Timmer en Evert Visser, die het verst weg woonden, hadden zo snel gereden dat ze er al drie kwartier eerder waren en Bertus Zomer kwam ruim een half uur na ons. Ook Harrie en Ad de Laat waren er al.
We waren hier bij Willem van de Laar die in een helft van een dubbel woonhuis midden in een woonwijk woont. Achter in een fraai aangelegde tuin staan over de hele breedte zijn 6 hokken met ren (op zand) en drie binnenhokken. Hij fokt meerzomig patrijs Wyandotte krielen en sinds een aantal jaar in samenwerking met Johan van de Velde en Harrie de Laat ook de gestreepte (kriel). Hij had zo’n 30 jaar geleden zijn eerste kippen, grote Barnevelders en daarna kwamen er ook meerzomig zilverpatrijs en zwarte Wyandotte krielen in zijn hokken. Vroeger kon hij gebruik maken van de tuin van zijn oude buurvrouw en had hij daarvoor een opening in de schutting gemaakt. Tegenwoordig kwamen de dieren pas in het najaar op het grasveld, mede omdat zijn echtgenote bang was dat de bloemperken teveel zouden worden vernield.
Hij had dit jaar gefokt met twee tomen meerzomig patrijs en één toom gestreepte en in zijn eigen broedmachine dit jaar wat meer kuikens uitgebroed dan gewoonlijk (samen 40 - 50 stuks). We namen even pauze met koffie, thee en gebak en het gesprek gin o.a. over het opheffen van veel dierenverenigingen in Brabant (in een paar jaar 18 stuks), de vogelgriep, de nieuwe wetgeving m.b.t. het houden van dieren en natuurlijk het voorkomen en bestrijden van bloedluis. Hij bestreed de bloedluis met Dasty (ontvettingsmiddel), Lavendel en appelazijn met knoflook.
Hierna gingen we naar Bergeijk via verscheidene landwegen om het vele onderhoudswerk aan de wegen te omzeilen. Rond 12:00 kwamen we bij Harrie de Laat die ook woonde in een helft van een dubbel woonhuis midden in een woonwijk. In de tuin bevond zich een grote volière waarin kanaries en een paartje Chinese kwartels met jongen (natuurbroed). Achterin de tuin bevonden zich de afdelingen met de gestreepte Wyandotte krielen in twee afdelingen met ren met zandbodem en enkele in een tentoonstellingskooi.
Hij fokte deze nu inmiddels zo’n jaar of 10 met jaarlijks ongeveer 25 kuikens. Hij had gebruik gemaakt van twee foktomen, maar van slechts één kuikens. De andere hen legde ronde eieren, die wel waren bevrucht maar niet uitkwamen of al heel snel dood gingen. Hij bracht zijn broedeieren steeds naar zijn broer Ad, die een broedmachine bezat. Zijn eerste kippen had hij al een jaar of vijfenvijftig geleden, maar dat waren geen rasdieren. Later kwamen er nog Welsumer, Engels Vechthoen en Hollandse kriel.
Ook hij maakte gebruik van de appelazijn met knoflook tegen de bloedluis en dit jaar probeerde hij ook nog een spuitbus MiteSpray van BioPet.
Onder het genot van een glaasje fris bleven we nog even napraten alvorens te vertrekken naar broer Ad de Laat die ook in Bergeijk woonde. Even na 13:00 werden we daar verwelkomt met een heerlijke lunch. In de modern aangelegde tuin achter zijn vrijstaande woning hadden we een mooie plek onder het schaduwdoek. Ad had nog erg jonge kuikens in een schuurtje dat hij gebruikte voor de eerste weken van hun opgroei. Daarna konden ze naar de hokken (met ren op zand waarin hij kalk mengde), die verborgen lagen achter in de tuin. Hij was zo’n vijfenveertig jaar geleden begonnen met zijn eerste dieren die vaak afkomstig waren van de buurman of de markt. Hollands Hoen, sier- en postduiven en zelfs konijnen. In 1986 kwamen de eerste grijszilver Sussex, tussendoor later ook nog in de kleur roodporselein, en in 1998 nam hij de meerzomig roodpatrijs Wyandotte krielen over van de heer Visser die druk bezig was geweest met de erkenning. De kleur roodpatrijs is in Amerika bekend als (gewoon) patrijs, maar werd in Europa na import al snel lichter gefokt tot onze huidige kleur meerzomig patrijs. Meer hierover valt te lezen in deel 2 van onze serie boeken “Wyandottes voor liefhebbers en fokkers”. Tussendoor had Ad ook nog meerzomig zilverpatrijs Wyandotte krielen in zijn hokken gehad.
Jaarlijks fokte hij samen ongeveer 100 kuikens van de rassen Sussex en Wyandotte. Hij vertelde dat ze vroeger wel sterk ruikende schoenpoets gebruikten tegen het veren pikken. Tegenwoordig wordt er wel hertshoornolie voor gebruikt, maar dat zorgt wekenlang voor een vreselijke geur.
Met name na een tentoonstelling wil hij nog wel eens Frontline gebruiken tegen (bloed)luizen. Meestal wordt er dan een klein beetje onder de vleugels en op het achterwerk gespoten.
We namen afscheid en vertrokken via een toeristische route naar Peter (ofwel Peer) Smets in Bergeijk waar we rond 15:00 aankwamen. Peter woont wat minder in een drukke woonwijk met een flinke, diepe tuin. Het was goed te zien dat hij graag groente verbouwde en in de kas stonden veel tomatenplanten. Ook hij had de nodige kippen gehad, niet altijd raskippen maar wel Leghorn, Zijdehoen en Basette. De Leghorn had hij nog steeds (sinds 2001) o.a. in de kleur koekoekpatrijs en daarnaast Wyandotte krielen in de kleuren meerzomig patrijs, meerzomig roodpatrijs en zalmkleurig. Het jaarlijks aantal kuikens kon variëren van 60 tot wel 150 waarbij hij gebruik maakte van een eigen broedmachine.
Vroeger stond het kippenhok aan het begin van de tuin, bijna over de breedte, waardoor er van de tuin weinig te zien was vanuit huis, maar nu had hij de hokken achterin (vier) en opzij (negen). De meeste hadden een ren (op zand) maar de bij achterste hokken kon de ren worden open gezet zodat de dieren op gras konden lopen. Ooit had hij bij de kippen last gehad van de pokkenziekte waarna hij met nog een paar fokkers had besloten om jaarlijks preventief te enten tegen pokken en ILT. Hij was bang dat de muggen en de aanwezigheid van vijvers zorgden voor een verhoogd risico. In zijn groentetuin kweekte hij ook tabaksplanten om zo gebruik te kunnen maken van de (gedroogde) bladeren die hij in het hok ophing tegen bloedluis. Ook tabaksstelen worden wel gebruikt in legnesten van duiven en kippen tegen ongedierte. Dit jaar geen jonge zalmkleurige jonge hanen die hem konden bekoren, dus hij zou misschien bij Tonnie Buil uit Winterswijk proberen om een nieuw haantje te bemachtigen.
Een drinkwatervoorziening had hij aangelegd in zijn hokken maar bij de jonge dieren werd voor de zekerheid nog daarnaast een drinktoten geplaatst omdat ze het watersysteem niet meteen zouden begrijpen.
We bleven nog even napraten onder het genot van een drankje en een lekker stuk taart om vervolgens een tussenstop te maken in Best waar deze prima dag na eens werd besproken. Rond kwart over acht was ik weer in Didam.
Nogmaals eenieder hartelijk dank voor de fijne ontvangst.
Han Schellekens